Küçücük bir pencerem vardý
Her açtýðýmda seni gören
Senin gül yüzündü tatlý sözündü seni sevdiren
Mutluluk verirdi seni görmek bana her an
Bebeðim yok diye hep üzülürdün
Bebek hasreti ile sekiz yýldýr yanýp tutuþurdun
Tanrým senide gördü bir gün
Kavuþtun aradýðýn mutluluða artýk bebek bekliyordun
Her geçen gün bebeðe kavuþmanýn özlemi artýyordu
Bebek için yaptýðýn hazýrlýklara yenilerini katýyordun
Karyolasý ve giysilerine bakýp bakýp
Adeta bebeðini okþuyordun
7 mart sabahý aldýðým telefon coþturdu beni
Coþkuyla hastaneye koþturdu beni
Karþýlaþacaðým manzara belliydi
Bebeði ile yatan anneydi
Ama umduðumu bulamadým
Adeta yýkýldým þok oldum
Bebeðini yitirmiþ yatýyordun
Gözyaþlarýný göz yaþlarýma katýyordun
Ne dedikse edemedik teselli
Vardýr her þeyin bir çaresi
Alan ALLAH verir dedik yenisini
Avutamadý bu sözlerimiz seni
Kendi canýný hiç düþünmedin
Bu halinle bu kadar üzülmemeliydin
Zaten yaralý kalbini yormamalýydýn
Akþam saat 21.45 de bizi acýya boðup sensiz koymamalýydýn
Koymamalýydýn.
Aktý göz yaþlarýmýz sel oldu
Kalbimizi unutulamayacak bir acý sardý
Unutulmaz bu tarih yedi Mart yedi
Önce BEBEÐÝ, sonra da anne kalbi dayanmadý ANNEYÝ yedi
yedi mart yedi……
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.