Eylül

o gün !
göz kamaþtýrýyordu nurlu ýþýk la
el ele
gözlere yansýtan aþk-ý sevda yý

dökülse de ardýna bakmadan
sararmýþ yaprak döküm zamaný
bin yýldýz düþtü
baþka bir nakkýþ
baþka bir
Eylül ün 12 sin de !

dinmeden
yorulmadan
umut yoluna konan on binlerce
aþk kelebekleriiydi
zençire kilit

olsada son günün
en son tangosu
Eylüle inat
baþlarý
kýzýl
baþlarý
kurur
baþlarý dimdik di
kitaplara sýðmayak abideler !!

bir sevda uðruna yaptýlar
zülüm odalarýnda
ölüm dansýný
son nefeslerinde bile !
özgürlük marþýyla
düþtüler yol/a

halk için yazdýklarý epik þiirlerdi
yoksa dökermiydi
zamansýz yaprak dökümü
kara topraða ?

tanýrmýydý argo kem sözü ?
Devrimciyim diyen zad
dilleri saftý
þiir’den ,
edebiyattan
ne varsa yana

Kadir Haktan TÜRKELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın: