Eylül

“Kýrmýzý filizler dalda/
Can çekiþme günü deðil gülüm/
Eylülün tülü bu yanaklardan akan…”


Sana söz!
Sana yemin;
Kýnalar kurumadan
Kapý ayazlarýnda/
Zilfi kýrýk bir murada
Tellenecek dallarým/


Ýsmi lazým deðil!
Tutulacak sözler geçerli bu mecliste
Sevmeyi karneye baðlamýþlar/
Yoksulluk günlerindeki gibi…


Ölümün adýný yeni yetme koymuþlar
Bir gidecek bin gelecek haliyle/
Servet neyler acýlara
Kul hakký parmaklarda
Diken…


Bak ölüyorlar!
Toprakta can
Havada kuþ
Suda balýk


Zarý dinmiþ bir fýrtýnanýn
Meylinde kuþlar/
Yuvalarý barut
Gözleri füze
Kanatlarý
Ateþ…


Ýsli sokak yýðýnlarýnda
Kan çanaðý avurtlarda kadýn
Zýrnýk sarýyor yaralarýna
Sütü kesik damarlarda
Ýnleyen yamaçlarýn
Baðrýnda yakýyor
Tenini daðlara
Üryan…


Sonra;
Bir zalim türkü dudaklardan süzülen
Saçlarýna ayaz dolmuþ mevsim
Mezarlara üflüyor ölüm/


Ne vardý turna
Ýki çitlembik mevsiminde gelseydin
Bu kadar kýrýlmazdý tenim
Eylül sözlerinde


Kanarken…





Sosyal Medyada Paylaşın: