1.
ne zaman ankara’ya gelsem
kendimi ortasýnda bulurum memleketin
bir yanda fakirlik
bir yanda resmiyet
bir yanýyla unutkanlýk
çarpar yüzüme
2.
ne zaman ankara’nýn havasýný solusam
yüreðime zýt duygular deðer durmadan
ara ara sokaklarý
ara ara yabancýlýðý
ara ara þiirsizliði
çýkar önüme
3.
evet ne zaman ankara’yý arþýnlasam
deðiþir dumura uðrar benim düþüncelerim
umut bildiðim çaresizlik
mutluluk anladýðým hüzün
ve hak dediðim torpil
olur kapalý kapýlar ardýnda