nasýl da kalýyor insan ortasýnda bir þehrin yapayalnýz yüzünde bir ayaz sýrtýnda yükü sevdanýn boðazý düðüm düðüm yüreði avaz avaz.
nasýl da üþüyor þiir göðsü yaralý bir kalem kanýyor durmadan yaran benim dedim gel de kana kana kana...
nasýl da susuyor kelam lal bir sevda aðlýyor öyle lugatsiz bir lisanýn diliyle sýzýmýn kýyýsýnda sen çaresizim, sus beni
sen bilmiyorsun ölüyor her akþam bir þiir yanýmda kal bu karanlýða inat bedeli ödenmiþ bir günah gibi sürgününe koyma beni
kurak bir mevsim gibi dilimde sevda içim sýra devriliyor bir yanardað kendine zincirli bir köle þimdi hiç bir karanlýk aydýnlanmaz adýnsýz beni bu þiire terk etme gece yalnýzlýða duruyor dipsiz bir karanlýðýn sensiz yanýnda
sensiz yanýmýn dermaný yok þimdi her gece tükeniyor yolum þimdi kendine yenik bir þiirim
bir yaným zemheri bir yaným yangýn. ýþýðým gitme sana yaðmurlarla geleceðim
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.