Kelebekler Kurtuldu

kalabalýklarýn uzaðýnda
bizi bize yakýnlaþtýran þarkýlarýn havaya daðýldýðý
dalgýnlýkla aðaçlarý eðip denize varacaksan
daha sonrasýný öðrenmen için bir çocuðun elini
kabusmuþ gibi yataðýnda seven ölüye
bu acýdan daha fazlasý verilmeyecek

kelebekler kurtuldu
düþün içinde doðaya hediye edilecek yeni bir aþk yok
istiyorsanýz benden öncesine gidin
sevgiyle saçlarýmý büyüten
ve daðlarý üstüme örten kalbi kýrýk biri için
aðlayan gemileri süslüyor limanlar

baba aðzýyla baþlayýp orada biten
yanýlgýlar ordusuyla daðlanmýþ açýk yaralarýmýz
eski ormanlar yaratýyor kendine
yapraklarý yeþil ve suskun
izi kalýyor peþimizde

dengesizliðin ucu azýcýk kaçsa
kirpiklerime üþüþen yaðmurlar deniyor beni
biraz kokusu kalýyor biraz korkusu
üþüyen ölülerini topluyor yaný baþýma rüzgar

açýp yorgunluðumuzu yarýþtýðýmýz
yeni mevsimler artýk kimsesiz
buðulu baþýný yokluyor bulutlarýn
kurumuþ topraklar gibi üzgün
göz yaþlarýný bekliyoruz göðün.






Sosyal Medyada Paylaşın: