Bu nasýl sevdadýr, bu nasýl bela, Sanki çapraz bir bilmece. Gündüzüm karanlýk, Gecelerim iþkence. Ve bir gün gelecek, Doðacaktýr elbet, O Güneþ, benim de yüreðime...
Olur ya! Sende ben gibi bir gün, Karanlýk sisli gecelerde kaybolursan, Güneþime koþ, yolunu bulmak için. Yorgan diye sarýndýðým gecelerden, Sor beni; soðuk sisli bulutlardan, Anlatacaklardýr sana sensiz günümü. Senin yokluðunda ne çok üþüdüðümü. Aðlama kýyamam…
Olur ya! Senin de, karanlýk sisli gecelerin, Ve bir gün uyanýrsan o sabaha, Benim doðan Güneþime sakýn ola, Bakýp bakýp da aðlama. Aðlama kýyamam…
Benim yokluðumu hissettiðin anda, Bulutlardan düþen gölgelere sor da, Söylesin yokluðumu sana. Umarým!.. Benim yokluðumda, Senin yüreðinde kanasýn damla damla. Acý bir ýstýrapla. Aðlama kýyamam…
“Gör beni; Bir yarým hasret türküsü, Bir yaným inat. Sade yürek kalmýþým, Sade yürek. Yüreðim parça parça. Yüreðim kan revan. Dayan yüreðim dayan,” Var mý baþka çare. Ozanýn dediði bu hal bende…
Uykusuzdu bitti sensizlikte, Yine bana dün gece. Neden diye hiç sorma; Malum deðil mi sence. Baktým ki sol yanýma, Gecenin karanlýðýnda, Sen yoktun yanýmda. Koyu bir sise dalmýþ, O mel’un gecede, Kapýyý çarpýp gittiðinde, Arkana bile bakmadýn, gittin öylece…
Oysa!.. Sisli karanlýðýn içinde bir ben vardým. Benim caným acýdý, içimde koca bir ateþ, Sen farkýna bile varmadýn, canýmý yaktýn. Bir bak ellerine, ucundan kan damlayan, Yaraladýðýn yüreðim sende mi kalmýþ…
Senin o zalim kalbinde, Aklýnda bir tek düþünce, Bir bitimsiz kinle, zalimce, Yapmak istediðin bana, sadece iþkence. Maksadýn beni süründürmekse, Kýrýk kalbimi de alýp, eline, Arkana bile bakmadan gidiþinle, O karanlýk, mel’un gecede, Öldürmedin mi giderken, beni sence. Aðlama kýyamam… Dayanamam yaþ olursa gözlerinde. Aðlama kýyamam...
20.08.2014 ÝZMÝR - 05.30 (2) Ömer Sabri Kurþun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Sabri KURŞUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.