Her þey ben oluvermiþ uzaklaþtýkça sen Savruk bihaber kendinden Matem havasýnda bir sessizlik Çýt çýkmýyor geceden
Baþlar sürgünüm bilirim ben! El ayak çekilir þehrimden Yavaþ yavaþ yolunu tutarým evin Kapýyý açar açmaz Yer oynar yerinden Neye sinmiþse kokun Nere deðmiþse ellerin Hangi köþede saklýysa gülüþlerin Çýkýp gelecek hepsi birden Hep seni isteyecekler benden Ýþte o zaman baþlayacak iþkencem Bilirim ben!
Senin olmadýðýn bir þehri neyleyim ben yok artýk! þehrim bile demem diyemem Kaldýrdým bütün iyelikleri Sen gelene kadar Hayat denilen emanetçideyim ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
paralel evren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.