Bir tabuta çivileniyorum her gece Soðuk bir rüzgar saçlarýmý daðýtýyor Kýrýlýyorum, bir yaprak gibi Sesini duyuyorum Odamýn içinde Tutunuyorum sesine Sesin nefesimde Nefesinde soluyorum kadýným
Bazen küsen bir çocuk oluyorum Öylece bir kenara kývrýlýyorum Dünyanýn en güzel þarkýsýný içimde mýrýldanýyorum Islýk çalýyorum kendi kendime Saçlarýný okþar gibi Bilir misin? Ne zordur Islak gözlerle þarký söylemek Ben seni ýslak gözlerle Þarký söylerken Mýsralarýma dokunan Nakaratýnda sevdim kadýným
Ýbrahim Dalkýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.