Şiir Nöbeti

Soluðu hissedilmeyen yavaþtan demlenen kalp atýþlarýyla hissettim
Merhamet yüklü saðanaklar yüzüme deðiyordu.
Düþmüþtü içimden bir þeyler, nemliydi izler
Ilýk bir bakýþýn yalvarýþýna içerlemiþ gibiydiler
Saplantýsal bir yörünge çizmiþtim dünyamda
Ne saða nede sola hareketleniyordu ekseni





.Sabitliðin heybeti duruyordu gözlerinde
...Yeþil bir esintiye gülmüþtü yüreðin
.... Göz bebeklerinin gözlerimde aksetmesiyle



Ellerimi topraðýn soðukluðu ile imtihan ediyordum
Varlýðýnýn sýcaklýðý yakýyordu
Ýçselleþmiþti hayalin, dünyevileþmiþ boþluklarýmda
Dolaþýyordu titrek bedenim de ruhi revan
Yutkunduðum karanlýklarýn acý duvarýnda
Aðýrlýðýnca söz biriktirmiþti, yükleri taþýyan




..ki bulmuþtu korkarak kaçtýðým yalnýzlýðým
....duyulur gibiydi iniltilerim,gün ýþýðýnýn fenomenliðinde
.....Saklar gibi kapattým aðarmýþ omuzlara doðru fikirlerimi




Herkesin kabul getirdiði kýrgýnlýk gibiydi
Kýzgýnlýk; varlýk ve yokluk hakikati kadar iyi idi.
Saplantýsal bir yörüngenin varýþ duraðýnda açan
Masum bir zambak timsali, þiirlerim nöbetteydi.
Hatice TML
Sosyal Medyada Paylaşın: