Köyümden İnsan Manzaraları...
Köyümden Ýnsan Manzaralarý...
Yeþil ördek gibi daldým göllere,
Sen düþürdün beni dilden dillere.
Baþým alýp gidem gurbet ellere,
Ne sen beni unut nede ben seni...
Bu türküyü dinlerken hep aklýma gelir Ahmet Kahyanýn ÞABAN...
Ahmet Kahyanýn Þaban köyümün sakinlerinden,Hayvancýlýkla hayatýný kazanan biri...
Kýyma tütün içer,Kendisi eker kendisi toplar,kendisi evin duvarýnda kurutur kendisi kýyar ve kendisi sarar eh yine kendisi içerdi...
Yeni yeni tütünle tanýþtýðým yýllardý,1970 lerde banada sarardý bazen,bazende , bak çocuk sana sarýyorum , ama Boþnak Murat duymasýn sonra beni mafeder der gülerdi,O tütün katraný ile sararmýþ býyýklarýný anýmsarým aklýma geldikçe.
Beni severdi afacan ve yaþýnýn üzerinde düþünen biri idim, on yaþýndaydým oðlak çobanlýðý yaptýðýmda,Koskoca karaçalýlýklar,meþelikler,gürgenlikler içinde elli üzeri oðlakla baþedebilmek epey zordu on yaþýnda bir çocuk adam için ,yýlanlarýn kertenkelelerin yeþilbaþlarýn içinde.
Bende Ahmet Kahyanýn Þabaný çok severdim,bana en iyi davranan oydu onca çoban arasýndan hatta babamýn çanlarý çok sevdiðini bildiði için babama saygý da duyardý,buda beni mutlu ederdi.ama en çokta ben onun çok iyi bir dinleyicisi idim beni sevmesi çokça ondandý,bende türkü ve þiir seven biri olarak onun bana söylediði türküleri keyifle dinlerdim...
Ne zaman merada karþýlaþsak ben ona Þaban Aga bana türkü söyle derdim gülerdi tütün sarýsý býyýklarýný yayarak ve en çok sevdiðimde,Mendilim Benek Benek Ortasý çarký felek,yazý beraber geçirdik kýþýn ayýrdý felek,Ve Yeþil Ördek gibi daldým çöllere idi..
Hayat bu ya okuldu,mapusluktu,askerlikti yýllar geçti aradan,ben çalýþma hayatýna atýldým ve köyümden yirmi kilometre ötesinde bir hayat kurdum kendime,evlendim bir çocukta yaptýk köyümden gelip gitsemde 25 yýllýk bir ayrýlýk içinde oldum..ve yýllar sonra emekli oldum eþimden boþandým köyüme dönmek zorunda kaldým..
Annemde nisanýn altýsýnda vefat edince babam zaten 2007 yýlýnda vefat etmiþti,mezarlýða çok gider oldum.
Mezarlýk yolu üzerindedir Ahmet Kahyanýn Þabanýn evi,Hayvancýlýðý bitirmiþ yaþý seksenlerin üzerine gelmiþ,Görünce yanýna gittim,Kendimi Tanýtmaya çalýþtým ama beni tanýmadý,Babamý söyledim onuda anýmsamadý,Çok üzüldüm hayat ne acýmasýz,insana kim olduðunu unutturuyor...
Gözlerim dolu dolu ayrýldým yanýndan...
Aklýma düþtü Yeþil ördek türküsü ve aklýma düþtü,Ahmet Kahyanýn Þaban..
Sizlerle Paylaþmak istedim...
Recep Yeþil
Ataköy...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.