VAR UMUDU YASEMİN

Kopan fýrtýnanýn ufkunda,
Ýnleyen gönül, sarýyor ufku,
Huþu deyip susuyor.
Kan susuyor,bu son uyku...

Aðlama, gül bahçesinde
Elbet açar çiçekler
Fakat, kanayan yaram.
Ne zaman geçecekler.

Elbet, bekle gelecek.
Sonu, felaket alemin.
Yaralar iyileþecek.
Açacak o yasemin.

Aðlasam, göz yaþlarým.
Akar mý, bakýyorum.
Bitmeyen iniltiyle
Var umudu, Yasemin


Sosyal Medyada Paylaşın: