Sonra, bir tokat gibi yüzüme ansýzýn çarpar kimsesizliðim!
Ýçim burkulur, vuslat çalar kapýmý
Kaçýp gitmek isterim o an kendimden;
Oysa kaçýp gidilecek tek yer yine kendim biliyorken!
Sonra "Zeki Müren çalar radyoda apansýz
Bir kez daha Kýrýlýr yüreðimin sazý
Yine hüzne batar dururum boðazýma kadar.
Acýrým, kanarým, yanarým...
Umurumda olanlarýn umurunda ol/a/mayanlardaným...