Üç yüz bir evladýmýz, göz göre göre soldu,
Taþtý boþ mezarlýklar, baþ taþlarýyla doldu,
Cephede savaþaný, belli ki düþman vurdu,
Vurulurken korudu, mübarek ana yurdu,
Ya kömür yüzlü güller, onlarý kim soldurdu?
Sonuçta neferlerin kadýnlarý kaldý dul,
Acýlarý yuttu dün, gün soldu yarýn meçhul!
Belli etmedi adam, hiç kýzarmadý yüzü,
Dolup taþtý kasalar, millet atadan zengin,
Kara toprak doyurur, doymak bilmeyen gözü,
Harca harca bitmedi, deryalar kadar engin.
Eksildi bin yüz öðün, göremedik biz düzü,
Çýrak kalfa ve usta, yevmiyeler oldu pul,
Çýplak donla kaldý dün, gün soldu yarýn meçhul!