AŞKA DAİR

eskimeyen þarkýlar gibi
sen
ve
söylenmeyen sözler
tutsak kaldý içerimde

hani kavruk bir yaz gecesi
bir meltem esintisine hasret düþer de
bir nebze rüzgar düþler baðrýnda
hani suya hasrettir de toprak
bir damla düþ/se
çatlamýþ dudaðý serinleyecek doyasýya
iþte tam böyle
sözün bittiði
umudun tükendiði bir yerdeyim
sana hasret tükenirken yýllar
suçum neydi
çözemedim
býktým yokluðundan
severken bu kadar
ayrýlýk acýsýyla kavurdu talan etti yýllar
eskimeyen þarký gibi kaldýn dilimde
eskimeyen bir acýsýn
kalbimin derinliðinde

silip atmak geçse de aklýmdan bir an
fikrime inat düþüyor kalbim her seferinde
yaþýyorken içimin bir yerlerinde
susturmak varlýðýnýn sesini ne mümkün
gözlerim her kapanýþýnda
yüzün yerleþiyor
en hain
en can alýcý tavrýyla göz kapaklarýma
kirpiklerim aralanmaktansa
bana inat
seni barýndýrmayý yeðliyor koyaklarýnda
sen
yerleþtikçe göz bebeklerime
geceler hüzün soluyor
damla damla düþüyorsun dualarýma

eski þarkýlar gibi
sen ve söylenmeyen sözler
tutsak kaldý içimde
istemezdim hiç böyle olsun
bu hikaye böylesi bir son bulsun
gel
yokla bir yerleri ne olursun
belki bir yerlerde
aska dair
bir þeyler bulursun



24.08.2014
ferhan erdoðan



Sosyal Medyada Paylaşın: