PEjMÙRÏ*ÂVÂRE*

kýrlarda yeþeren nazlý gül idim
dolular vurdu çürüdü yapraðým
zehirli zâkkûm oldu dört bir yaným
üstüm baþim peþmûrde dilenci gibi


yapraklarým karýþti topraða güllerim yele
gönlüm gâm hüzün þimdi
âþinayým doðan güneþe aya
âhûzârým var bülbüle ,çile çile



týlsýmlý gözlerin dokunduðundan beri gözlerime
hasretin denizler kadar vurgun bu bedenimde
baktýðým aynalarda gözlerin geçer yüreðime
üstüm baþým yazdan kalmýþ deniz tuzu heryaným
sahildeki bu pejmûrî âvâre yanlýz benmiyim




keder akar uykusuz bakýþlarýmdan
karanlýk gecemde yanlýz yýldýzlar vardý
bu soðuklar onlarýda küstürdü
özlemim sevdam daðdaki fýrtýnada kar boran tipi þimdi
sana hasret küllenmiþ közler dökülür yüreðimden bir bir





yildýzlar kâh yanar kâh söner
incin saklýdýr kuytularda
ay sönük deniz köpük kusmuþ kara geceme
falcýnýn yalan öykülerinden ümit kýrýklarý topladým
içimin göz göz olmuþ çukurlarýna
gecenin ayazý ürpertir yüreðimi
nemli gözlerimi ölüm titretir çoktan vurgun yemiþ
buzdan bedenimi benim..








nurcihan





Sosyal Medyada Paylaşın: