bir çiçek daha vaktini doldurmadan elem dolu talihimin girdaplarýna sürüklenir..
sarý bir yalnýzlýk sarar güneþin yüzünü, bir kýrlangýç aðzýndaki çamuru yuva diye ökse otuna sürer tüter yalnýz baþýna.
yalan olan ne varsa hayatta görünmeyen kuyunun en dibinde .
bir kardelen dað baþýnda boynunu bükmüþ eþini kaybeden huma kuþu kardelenle aðlýyor dað aðlýyor ova aðlýyor ben susuyorum
çam kozalaklarý yuvarlanýr içleri boþ düþleri boþ iðneden bir yastýk baþýmda yatsam yatýlmaz kalksam düþerim
gümüþ bir balýðýn aðzý açýk seyrettiði okyanusun gizindeyim yosun tutan duygularým suyun gel gitleriyle salýnýr !! piþmanlýk ’ sarmalar usulca ’uyu’ diyene kadar bencil yaným
tutuþur tutuþur sönerim Ilgaz daðlarý el eder uzaktan yorgunum küsüm gidemem küllerimi savururum uzaktan duyar mý duymaz mý bilemem.
elimde bez bebeðim kalemle çizdiðim aðzý kýrmýzý hep susku içiyor kapanmayan açýk gözlerini elimle kapatýyorum ölümüne
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.