ben yitik bir aþkýn kül karasýyým ay kanar gölgemden usul usul ve sen recm’edilmiþ bir coðrafyanýn en hýrçýn kýzýsýn zeyn ellerini uzatsan bu zulmü yeneceðiz
ki ezi(l)di inancýmýz Allah’ýn çölünde güneþ yanýðý cesetlerimizi kuþlara býrakýn eyy diye haykýrdýkça son nefesim oralý olmadý hiç kimse
b’iz býrakmadýk arkamýzda eprimiþ masallarýn hurafelerini çaput baðlamadýk kuruyan umut dallarýmýza ezildik zeyn insanlýðýn baðýnda içimiz þarap dýþýmýz harap ve çýðlýðýmýzý duysun diye râb dua dua döküldük yeryüzü cehennemine
býçak sýrtý hayatýmýzdan akarken ecir damlasý kan doðranmýþ lehçemizle hangi coðrafya’ya aksak ruhumuza iþlenmiþ sancýlarla karþýlandýk biri bu dünyayý durdursun zeyn kalbim tutukluluk yapýyor
sustuklarýmý dile getir zeyn nar kokusuyla harmanla vuslat türkülerini sarý bahar dökülsün dudak kenarýndan düþlerimin yol güzergahýndan uçur eflatun kuþlarý güneþi demle avuç içlerinde ki ! barýþ çiçekleri yeþersin gölgende
kalbimi avuçlarýna býraktýðým günden beri partizan þarkýlar düþmüyor dilimden aklýmýn savaþ obasýnda þengal þövalyeleri düþünce çukurlarýna gömüyor zulmü ve küllerinden doðan anka misali çocuk seslerinden oluþan ordusuyla rüyalarýmýn ülkesi kuruluyor zeyn
ah zeyn doður beni gülüþlerinde yeniden
Kül Karasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.