Bakma bana yalnýz olduðuma Arnavut kaldýrýmýna çizdim seni Ne senin kadar taþ duvar Ne yüreðin kadar kinci Mütemadiyen gülümseyen ben Ve balona üflediðim düþlerim Ve hala ayný yerdeyim ya sen?
Bak bana elimde kalbim Ne taþ duvar senin gibi Nede senin kadar kendini beðenmiþ Ben ben varya seni çizdim gönlüme O koca kulaklarýný sana yakýþtýrmasam da Sen hala o koca kulaksýn þaþkýn aþýk Haydi silkelen sil kendini o taþ duvardan Bana yönel bana ait olduðun yere Kalbime
Bak kalbim ellerinde bir adýmlýk yol Ve düþ balonlarýna üfleyelim kendimizi Özgürcesine uçalým aþka Çocuksu bir hayalin iz düþümü Sakýn küsme çocuksu aþkým Ben hala büyümedim Büyütemedim kendimi Egenin sardunya kokan Arnavut kaldýrýmlý kasabasýnda Seni çizdiðim yerdeyim Kim bilir ? Belki bir gün? Belki bir gün ?
Mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.