þehrime gözyaþý hakim usul usul yaðýyordu gökten yaðmur.. kaç can beklerdi kim bilir ölümü son dilekler son yakarýþlar ulaþýrken Mevlaya.. hanesinde son yýðýnagýný anlatýrken bir baba yetim yavrusuna kaybolurdu mahþerde gözler ve kimsesizler... nedendir bilinmez birer birer ülkemin evlatlarý düþüyordu topraða ölümün adý yok bu þehir de.. kimsesizler,yetimler açlar kalýyordu geride.. ha bir de atýlan bir kaç nutuk.. diller dua da..gönüller yasta.. herkes bir yas tutuyor kendince. ben ise gelecek büyük TÜRKÝYE’ME ulaþamama yasýndayým. sözler son dedim de ölüm uykudan uyanmýþ. çark etmiyor geriye... BÝR YER BÝR GÖK ÞAHÝT..BÝR DE YÝTÝP GÝDEN ZAMAN kurtulacak milletim bu soysuz illetten sorulacak birer birer hesaplarý.. tarihe not deðil ..bir þeref yazýlacak büyük harflerle. DERKÝ ÞAÝR://KÖPEKLER BÝLE VATNSEVER VATANI SEVMEYEN ACEP NE SEVER?// kahraman milletim bekliyor gelecek YARINLARI...
Sosyal Medyada Paylaşın:
beg44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.