AĞLAMA *
hüzünlü bakýþlarýn acaba neden
sözlerinde sesinde gizlediðin sýr ne
yüreðinde alevler yangýnlar var
sukûtunun derinindeki duygularýn firarda
dudaklarýn unutmuþ tebessümünü
çocuksu gülüþlerini nerede kaybettin söyle
kimbilir hangi tiyatronun son sahnesinde
damlamasýn ne olur gözlerinden yaþlar aðlama çöcuk
damlayan yarým kalan güftesidir ömrümün
kalemime düþen tümceler buruktur senden kalan
alýþamadýn sen eþin dostun inciten sözlerine
acýtmasýn cam kýrýklarý duru temiz kalbini
efsunlu bir serzeniþtir geçmiþten sana kalan çocuk
sonbahar rüzgarlarýdýr fûtursuzca esen kalan ömrüme
ayak izlerim sözcükler býrakýyor kuru yapraklara
göç göç oldu ömürlerimiz gurbetin yokuþlu dikenli yollarda
kervanlarýn heybelerinde unutulduk hani mutlu günlerimiz
rüzgarýn uðultusu daðýtsýn sessiz hazanlarýn kokusunu
resimler çekmeliyiz hüzünlerimizden gökyüzüne asmalýyýz
rûþenli yaðmurlar yýkasýn kederi gâmý acýlar uçsun uçurtma olsun
ebruli odandaki gözyaþlarýný sildim sen gidince
kalmasýn öksüz buralarda çocuk
Nurcihan
20*8*2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.