Yüzümdeki gülüþe küsmüþken;
Ey gözlerim..
Ey aynadaki ben..
Bu hüznü ne zaman atacaksýn gözbebeklerinden…
Ýçimde pervasýzca büyüyen yalnýzlýðý,
Sevgilinin vefasýzlýðýný…
Ve
Ölümüne inat gecelerime inen hayalini…
“Oysa gelincik tarlasýydý gönlüm..”
Hayat aðýr adýmlarla geçerken yanýmdan,
Bakýn görüyor musunuz?
Heyhat nasýl da alaycý, nasýl da lakayýt…
Nasýl da yenmiþliðinin gururu adýmlarýnda ..
Sevgilinin yüreðimdeki ayak izleri gibi..
“Oysa sevdim sadece esirdi gönlüm…”
Teselli yok elbette
Yitip gidene..
Hevesimden vazgeçtim bir gece
Þehrin en kalabalýk caddesinde..
Kimseler görmedi senin katilini…
Ellerini
Endamýný
Gömdüm seni, ey yar,
Bir kaldýrým taþýnýn altýna…
Ve raký kadehimin dibine…
Kimseler görmedi …
SEVDÝÐÝMDEN ÖLDÜRDÜM SENÝ…
-------ZUHAL----02.02.2008-
CEMAL SÜREYA gibi “canýmla besliyorum hüznün kuþlarýný…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.