Yokluğunda

Ne zaman karanlýk bir kalbe el feneri yaksam
Beni de çeker kuytu, ölüm soðuðunu andýran
Terkedilmiþ yüreðine.
Takas ederim kalbimin ferini buðu düþmüþ gözlere.
Kitap arasýnda unutulmuþ bir ayraç hissiyle
Gri hayaller kurarým yokluðunu sindire sindire.
Yar mesafeyi uzatýðýn her an,
Yerin yitiyor diyar-ý gönlümde
Beni senden baþkasýna meyletme,
Kerem - Aslý misali vuslatý beklerken.

Yükün aðýr sevgili.
Nasýl taþýyacaksýn bunca zaman boþladýðýn kalbi?
Bunca ahý, bunca tasayý...
Yar deyip de elleri mi sardýn?
Özlem yok mu yüreðinde?
Yoksa beni öldü mü sandýn?

Nasýr tutmuþ yüreðim yokluðuna.
Unutuyorum seni, kaptýrýnca kendimi dünya hayatýna.
Hak-ý pak olaydýn yoluma,
O vakit aklým giremezdi kanýma.
Sen istedin yar, sebep eyleme beni günahýna.

Zehra TÝMUR
Sosyal Medyada Paylaşın: