ŞEN ŞAKRAK MÜZEYYEN
Ýþte yine gidiyor, uçuþuyor etekler
Gözleri ýþýl ýþýl , yýldýzdan bir demetler
Giyinir þýk þýký dým , beyazý o çok sever
Ah ne canlar aldýn be ,sen þen þakrak müzeyyen
Gündüz bir kül kedisi koþturur çalýþýrsýn
Gece olursa þenlik , ya da bir davet yeri
Deðiþir saklar kendin, baþka bir sen olursun
Ah yanar döner gibi, halden hale koþarsýn
Hayat dediðin ne ki , tadýný çýkar dersin
Bazen olur seyahat, bazen gecenin hüznü
Kapýlýp o an sihre, umarsýzca gidersin
Sen çevrene gülerken,kendini yok edersin
Çevrenden sakladýðýn , sahi sen neredesin
Geçmiþin kýrgýnlýðý, yalanlarla saklarsýn
Ýçinde yanar durur, hangi hale gizlisin
Sen þen þakrak müzeyyen, aslýnda bir sýr küpü
Ýçinde çetin ceviz, kýrýlmaz olmuþ kabuk
Olmuþtur kara delik, yýldýzla saklar onu
Geceye hapsedersin, bu görünmesin diye
Kahkahalarla sözle, bir de alýmlý gözle
Çok güzel mutluluk ve iyilik masalýna gizlersin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.