Sen gittin Mühürlenmiþ dilim küs kaldý sana Sen gidince Fýrtýna sardý koynuma Sen gidince Dilimdeki harfler kýrýk kaldý Sen gidince Ben kimseye seslenemedim
Sen gittin Ben hiç doðmadým Sen gittin gideli yürek sýzým ,ben güneþi görmedim Sen gittin gideli Üstüm hep açýk kaldý Sen gidince Sen gidince Yaðmurlar göz yaþýma karýþtý Duvardaki çerçevem boþ kaldý Kartallar yüksekten uçmadý Gökyüzü siyaha boyandý Adýna þarkýlar söyleyemedim Taþ plaklarda sustu çalmadý Hayat bana sonsuz durdu Çiçekler açmadý, aðaçlar baharda yeþermedi Mevsimler hiç gelmedi her yer çöle döndü Kapýlarým kapandý bir daha hiç açýlmadý Sen gidince Kalemler sadece senin gidiþini yazdý
Sen gidince Bende sevemedim kimseyi Sensiz yetim, öksüz kaldým Gidince sen ! Yalnýzlýðým, tek, arkadaþým sigaram Sen gidince Ben Ali siz kaldým
Sosyal Medyada Paylaşın:
meral melek kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.