Karanfiller kan kokuyor Güller alev alev yanýyor Çiðdem çiçek açmýyor Her yerde ölüm Her yerde zulüm Ben benliðimden çýktým Ýnsan olduðuma utanýyorum
Yüreðim lav yeri Cehennemden beter Nehirler kan akýyor Kerbeladan beri Susuz kalmýþ lebler Çekilmez oldu yerküre Tenler yýrtýk Ruhlar firarda Yürekler kirlenmiþ Sabun neyler zemzem ile Temizlenmiyor her yer balçýk her yer zift
Yeter artýk yeter Mermiler namludan çýkmasýn Býçaklar kör olup çiçekleri kesmesin Zincirler iþkenceye alet edilmesin Allahu Ekber deyip Güllerin katliamý için tekbir çekilmesin Bir çýkar için ne kula kul Ne þeytana yoldaþ Ne nefse arkadaþ olunmasýn
Bir çocuðun gözyaþýnýn Katresine kurban olurum Ýnsanlýk yokken Ruhum acý ve ýzdýraplar içinde Ne Hýzýr yetiþir Ne Þahý Merdan Yüz yirmi dört bin uykuda Evliyalar nerede Binlerce katil türedi Ahlar vahlar ortalýðý inletti Bunu baþtaki de bilmedi Uzakta ki hiç dinlemedi Çünkü acýnýn adý ölümdü Acý kimsesizdir Acý sessizdir Bunu ancak yüreði olan bilir... Sosyal Medyada Paylaşın:
umutcan58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.