Ah kalbim… Ah edip ahlama n’olur. Biliyorum derdini, Þimdi onun yanýnda olup; Kýzarmýþ yanaklarýnda ýsýrmak isterdin. Isýrýp öylece ölmek isterdin sevinçten, Baþýnýn göðüslerine düþüp sessizce gitmek isterdin Azrail’le birlikte. Azrail seni alýp götürürken o yetiþip seni baðrýna basmasýný isterdin. Çýðlýk çýðlýða baðýrýp baþýný elleri arasýna alýp seni uyandýrmasýný isterdin… Ah sevgili, ah kalbimin sahibi, ah gülüm yetiþ nerdesin sen. Hangi yaðmur seli alýp götürdü seni, Hangi ateþin külü olup savurup gittin rüzgarla birlikte uzaklara? Ah kalbim n’olur biraz daha sabret, Sus yeter artýk sessiz ol… Uyu kendine, bak çocuklar uyudu anneleri huzura kavuþtu. Sen susup ta huzura kavuþturmadýn beni. N’olur sus kalbim, Sus ve huzur ver bana. Ah, ah kalbim… ax ax…
- ERZÝNCAN- 25.03.2014
Maþuk Gültekin Sosyal Medyada Paylaşın:
Maşuk Gültekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.