sancý acý
mutluluk huzur bir arada
hücum eder sana
sanma ki
gördüðün güneþ
merhabalaþtýðýn insanlar
gölgesine sýðýndýðýn aðaç
oturduðun sandalye
penceresinden baktýðýn dünya
hep ayný kalýr
deðiþir
dumura uðrar
paslanýr gördüklerin ve bildiklerin
duyduklarýn ve hissettiklerin de
ayný satýrda
ayný duyguda
devam etmez yoluna
yol dediðin
uzayýp giden kol