Bir Parkın Önünde

bakýþlarýna sinen çocuk duygularýmý sil
nefret ediliyorduk
serin ve mutlu bir tavrým vardý
üstünüzde þaþkýnlýk yaratan yaným
kalbinizi benden uzaða götürüyordu

sürükleniyorduk sekerek kaldýrýmlarla dost
yumuþak tabanýnda süt dokusu tanrýlar yaþýyor
unutturmak için kederini melekler
hep birlikte palyaço

ansýzýn sýzýsýný artýran kabus
sakýn inanmayýn onun getirdiklerine
biraz sonra dinecek bir yaðmur gibi
sýðýnmak istiyor þefkatinize

gök kuþaðýný bin parçaya bölen patlamalar
aniden ve acýsýz uyuduðunuzu gördük
annesinin elini çekiþtiren bir parkýn önünde
gülümseyerek sana bakan geçmiþimizi gördük

o tuvaline çiçekler ekerek unutmaya çalýþtý
sabýr dilerken topraðýn koynunda
zaman çok çabuk geçiyordu
salýncaklarda sallanýrken kapýldýðý his
mavi bir küreden el sallýyordu

uyanýp oyunlar oynadýk sonra
çiçekler çatladý sevinçten
baharlar bölündü hiç gitmediðimiz yolun sonuna dek
baþýmýzda tanrýnýn eli
git gide güçleniyorduk.







Sosyal Medyada Paylaşın: