AYŞECİK'İN YAŞGÜNÜ

Beþ yaþýnda Ayþecik, yakýnda girecek altý yaþýna
Soran gözlerle bakýyor, annesine ve babasýna.
Ýþsiz kalmýþ kýþ günü, çaresiz, ne yapsýn baba?
Yavaþça gelip kulaðýna, diyor; yaþgünüm baba.

Dedi! kýzým paramýz yok, olmayacak yaþgünün.
Ayþecik’in karagözlerini birden kapladý hüzün.
Anne görünce yavrusunu, içi yandý, pek üzgün.
Alacaklýlar kapýda... sýrasý mý þimdi yaþgününün?

Diyor ya içinden! lakin ana yüreði dayanýr mý?
Yavrusunu görünce öyle, hiç pervasýz kalýr mý?
Cep delik, cepken delik, ne yapsýn annen Ayþecik?
Kalmadý bitti, ne annende hanýmlýk, ne babanda beylik.

Alacaklýlarý mý düþünsün, yoksa yavrusunu mu anasý?
Param yok deyip,kestirip atýyor baþýndan babasý.
Bulutlanan yaþlar dökülüyor, adeta tufan sonrasý.
Hýçkýrýyor Ayþecik! yaþla doluyor gözlerinin karasý.

Neyi düþüneceðini þaþýrmýþ, ne yapsýn zavallý anne?
Ýçi sýzlýyor; yavrusunun gözyaþlarýný gördüðünde.
Baðrýna basýp da yavrusunu, diyor buluruz bir çare.
Aklýna gelip birden, bekarlýðýndan kalan birçift küpe.

Diyor; sil yavrum, gözlerindeki yaþlarý ve hüznü!
Sen mutlu ol yeter! annen yapacak sana yaþgünü.
Satýp da sevindirdi ya! bebeðini,karagözlüsünü.
Yavrusunla beraber yaþadýlar, en mutlu yaþgününü.
Sosyal Medyada Paylaşın: