Umut ziyadesiyle niye hicrandı

Nedense...
Anlayamýyordum,
bazen acaba diyordum
Kimi zaman
tedirginliðimi saklayamýyordum,
fakat aþikar eylemiyordum
Kimi vakit
gizlice bakýyordum,
tepkin nasýl olacak diye
merak içinde bekliyordum
Hasrettiðimiz vecdimizin
kesiþmediðini biliyordum
niye farklý letaiflerden besleniyordum

Ayný lisaný
konuþuyorduk ama,
bir fakat’ý vardý
An ve vücut bulan zaman
suallerimiz için
bir çözüm olmadý,
yýllardýr gözyaþý aktý
Sabýr demek ki hakkýyla
anlaþýlamayan fýrsattý,
kanaat etmek
ruhum için nasýl vuslattý
Kýrgýn bir kalp,
bitap olmuþ bir ruh
yeniden canlanýr mýydý,
umut ziyadesiyle niye hicrandý

Bir ömür
söyleyemedim,
sabýr için direndim
Kim ne söylerse
eyvallah demeyi gaye edindim,
muhakkak ki
bir hikmeti vardýr dedim
Nisa kimliðinde
gizlenen suhuleti
yýllarca bekledim,
o kaygýlarýndan arýnmaný diledim
Elbet biz de
gülebileceðiz bir gün diye
her sancý ve elemi
halimde demledim, þikayetlenmedim

Ahdimin
takipçisiydim,
taviz vermedim
Fakat
gerekçesiz yargýlanmayý
hiç beklemezdim,
zanlarýn hasmý olan
bir zadeydim
Ýtilaftan maksat nedir
diye sual eylemiþtim,
sen ise nedense
sessizliðe bürünmüþtün
Þer-i delillerin
hülasasýnda hakký
tespit ve batýlý reddetmek
deðil mi diye tekrar etmiþtim

Fakat sen,
hiç seslenmeden çekilmiþtin
Kuytu köþende
sanki bir elemin içindeydin,
adeta sahipsiz biriydin,
ne kadar üzerdin
Kendimi yýllarca mahkum ettim,
neden meram-ý halini
anlayamýyorum diye söylenirdim
Çünkü sen benin
emanetimdin kimseye
derdimi ayan edemezdim
sabýr içinde nefeslenirdim

O an kendi
kendime bir söz vermiþtim
Kendisi gülene kadar
asla gülmeyeceðim
diye kanaate eriþtim,
yaþamak adýna üzgündüm
Bahtým böyleymiþ mi demeliydim,
neden gerekçeleri için
gayret etmemeliydim, direndim
Üzülmeni
nedense istemedim,
mahkum eden gözlerinden,
bir ömür muhabbet beklemiþtim

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: