lirik þiirlere kýyýdan bakan kadýným ben düþüm gözlerime kaçar çaresiz yaþam kokusu burnumun direðinde gölgelerden gölgesiyle kaçaným gökyüzü devrilmiþtir hiçliðin üzerine gözetler beni Tanrým içimde tabutlar kaskatý bir asalet ismimin N esi son kez aðlamak için ufuða çevirmiþtir sessiziliðini belki ben de gider denizi seyrederim yüz yýl uzaktan gelen dalgalarýn bekçisiyim kader kadar kesin kelebekler kadar uzun hayret kadar þaþkýn ve hiç bir þey kadar çok susarým
yitirilmiþ olaný arayaným ben bir eðriyim dünyanýn duvarýnda fýrtýna vadisinde uyuyan suyum ne öfkeyim ne sevgi ne düðünüm ne yas baðrýmdaki bu boþluk un ufak ediyor umudu dizlerimin dibinde bir tutam toz
düþüncem ölü hayvan gibi cansýz çürükten çürük uzaktan uzak karanlýktan alaca aðýrdan aðýr
acýnýn bam teli yýkanýr ya bir damlayla bir hülyadan aþaðý atlamak üzereyken masumiyetten seslen bana Tanrým güç kuvvet veririm kederime kaçar giderim iðrenilecek þeylerden geriye bakmadan anlatýrým sana renksizliði þarlatanlarýn yönettiði hayatý gamlý þehirleri çocukluðu bitiren bombalarý kan kokulu zalimleri kör ve fanatik imaný küçülen þefkati
Tanrým buruþan aklýma iyiliði üfle bir gün her þeye inat ezber bozarbilirse gülüþüm örselenmiþ masumiyetime ’baþlangýç’ ismini verebileyim
içimde hala aþk var...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.