UNA* KÂÛT *

*pul oldu mutluluðum
rüzgar götürdü denizlerin enginlerine
umutlarým daðlarýn eteklerinde çakýltaþý
toprak þimdi


toz oldum
alýn yazýsi denilen kader pazarýnda
bu dünyanýn gâmýna gûssasýna
ateþe âþýk bir pervâneyîm
kaldým sîne-i bûryânýmda
ateþe yansýr hârresî yüzümün
soðuk pýnarlarý özledim suya hasretim
düþtüðüm yerde suda eririm


aynalardaki
serçe yürekli çocuklarýmý özledim
gelincik beklerdi umutlarým
unutuldu toprakta âþk tohumlarý
hârrý firkatýmda
mavi salýncakta asýlý düþlerim var
zaman saçlarýma yýldýz griden
firâriyim tek baþýna ey yýldýzsýz kara geceler
karardýnýz kara katranmý oldunuz
ateþ böcekleri neden sustunuz
karanlýða seranatmý oldunuz


melekler
çiçek tozlarý karýþtýrdý çocukluðuma
çocuk kaldý düþlerimdeki ben
mavi umutlarým vardý
ipek evimde unutuldum senelerdir
iðde aðacýnýn râhîyasýdýr mazimdeki düþlerim
feleðin deðirmen taþýnda una kâût oldu
þimdiki gerçeðim
ölümün perdesi kalkmadý üzerimden
göz çukurlarýma toprak dolmadan
ehlî / ûkbâdan olsam
gözyaþlarýmla yýkansam
almadým telezzüz þu dünyadan
ah seneler seneler ateþ döktürdün topuklarýmdan
kollarýma kol kanatlarýma kanat olmadýn ah seneler



nur*
10/8/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: