Gözlerin gözlerimin en kuytu köþelerini araþtýrýrken perde çeker gibi kapattým kendimi sana kirpiðim ilk intiharýný yaþadý yalanlarla.
Biliyordum ki Þirin olamazdým sana uðrunda recm edilen Leyla deðildim elbet Aslý gibi alevlerde yanamazdým asla.
Eðer sevmek dedikleri þey gelmediðin günlerde yelkovanýn salýnýþýný kaçýrmamak için duvardaki saatten gözünü ayýrmamaksa ve yolunu þaþýrmýþ rrüzgârýn camý týkýrdatmasýyla kanat takmýþ gibi fýrlamaksa açmak için o camý kokunu bahar dallarýndan bile kýskanmaksa iþte öylesine seni nasip etsin diye Yaradan’a en kuytu köþelerde el açan dilenci gibi posta güvercinlerine el açmaksa haber var mý diye iþte öylesine sevmiþtim seni.
Þimdi bana "neden" diye sorma sevgili ben kendimden geçmiþim seni düþünmekten bir avuç mutluluðu kokladým diye nasýrlý ellerinden seni de peþimden sürükleyemezdim kara yazýlý bahtýma.
Öyle kayboldum ki sensizlikte kör gibi duvarlarýma tutunarak yürüyorum.
Seni kandýrdýðýmdan beri aðlamayý yasakladým gözlerime içten içten volkan gibi kaynýyorum lavlarým dökülüyor geçmiþime ponpei þehrine döndü anýlarým hâlâ canlý gibi ayaktalar sapasaðlam duruyor bu sevda
Ah be kara gözlerin gibi kara bahtlý sevdam al yalnýzlýk günlerimi bir zarfa doldurdum sevda yolunda kaybolanlar adresine yolladým gözyaþlarýmý bulutlara yükledim bensiz kuruduðun yerde üstüne yaðacaklar Can bulasýn... Beni bulasýn... Can olasýn diye.
Eline ulaþýrsa bir ses ver emi..
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.