BİR ÖMÜR

Hep böyle mi geçecek bir ömür ,
pamuk ipliðine sarýlý hayatýn eþiðinde
yalnýzlýða neden gem vurur bedenler ,
sevgiye susar da çatlamaz mý dudaklar ?
yürekler kýrýlýp dökülse, bölünse bin parçaya
doðar mý kendi külünden
yeniden canlýlar …


Umutlarý yok eden bizler ,
Hayallerle bile yaþamayý beceremedik
bu dünyada iki türlü insan türü yaþar ,
biri yürek/liler , diðeri ise yürek/sizler
gem vurmazdý yalnýzlýða belki ,
yürek/sizler yürekli olsaydý ...
çatlamazdý dudaklar o vakit
yanmazdý belki de ,
sevda ateþinde
bedenler …


Yok olsa da ,
onca umutlar ,
yine de bulutlarda saklý ,
düþleri var her birimizin …
bazen gökkuþaðýnýn çýkmasýný
bekleyen sanki çocuklar gibiyiz
her bir nefes alýþ veriþimiz
yaþadýðýmýzýn göstergesi ise
ne umutlar tükenir , o vakit
ne de hayallerimiz ….


12 / 07 / 2014


Sosyal Medyada Paylaşın: