Göğün Sonu

sokak sunucusu sancýsýný kurcaladý ýþýðýn
sabah bildirileri gece bültenleri
bütün sloganlar irin kokuyordu

yoruluyordu aklýn sað uzunluðundaki el
bu saat tenime çok yakýþýyor
baþý gözlerinden komut alan bir daire içinde
nesneler aþýrdý þiiri için
fosforlarýna üfleyip ateþ böceði olana kadar
karanlýðý beklemek zorunda deðilim
bu yüzden kanatlarý taze huylu bir rüyayým
aklýmdan geçenlerin aðzýma sýðmamasý bundan

yani
evra ve onun ateþçisi
duvarýn ýslaklýðýný seyreden kedinin hissettiði
yaný baþýndan dalgýn geçen haþereler
kendilerini kendilerine gülerken görecekler

acý o zaman suyun dibi
alevin ucu
göðün sonu
baþýn tekrarý
dindir bu dertli çokluðun atan kalbini

tutuldu ay
ay iki kere iki
zikri nafile soyundan bitap
düþtü son çaðrýsýna dudaðýn

alemi büyük kuþlar edindi elimizi
kanat çýrpmasýný bilmeyen öðütler verildi bize
son hak
uçurum diyen saðýr ediciler

bütün yalanlarýn ucunu birleþtirip
hayat tekliðin rüyasýdýr
iksirine tutunup
yalnýz kalmamak için var ettim

neresiyim
neyim
benim sonum niye yok.

Sosyal Medyada Paylaşın: