çile
Yalnýz bir güne uyandý kadýn
Sükûttu yol arkadaþý ona
Siyah beyaz parmaklýklarýyla,
Hapisanesinde yalnýzlýðýn.
Aðlayarak gök bozdu sükûtu
Kadýn iliklerinde hissetti
Gökyüzünden gelen damlalarý
Islandý vücudu, aldýrmadý
Aðlayan sema mý, kadýn mýydý?
Kime aitti bu gözyaþlarý?
Diner miydi içindeki ateþ,
Yoksa her bir damla yakýt mýydý?
Hangisi gerçek, hangisi hayal
Kalmalý mý sözde mutlulukta?
Devam mý etmeli yoksa çile
Tek nefeslik can kalana kadar?
Kapadý sýmsýký gözlerini…
Gözden geçirdi hayallerini
Ýtiraf edemiyordu kendine
Her gece düþlediði hayali
Hapsolan, gerçeðe ve hayale
Hapsolan, geceye ve gündüze
Bir biçare kadýnýn düþüydü
Naçar, düþmüþtü düþün içine
Nazlý Çelebi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.