ÜŞÜYORUM
Hani nasýlsýn derdin çok eskilerden,
Ýçimde çiçekler açardýda iyim derdim.
Sanki cenneti müjdelerdi sözlerin,
Sýrat köprüsünü koþarak geçmek isterdim.
Zaman ne çabuk geçti deðilmi,
Gün geceye gece güne karýþtý.
Þimdi yüreðimi aðustos güneþine serdim biliyormusun.
Ne kadar üþümüþüm,
Aðustosda zehmeri yaþamak bu olsa gerek.
Üþüyorum,
Ellerim üþüyor.
Sevgim üþüyor,
Hayatým üþüyor.
Artýk yaðmurlarý düþlemiyorum biliyormusun,
Islanýr da üþürsün diye.
Hele karlý soðuk günleri,
Burnunun kýzardýðý,
Ellerinin üþüdüðü günleri aklýma getirmiyorum,
Sen üþüme diye.
Üþümek yetimliktir,
Kimsesizliktir.
Sevgisizliktir boþluktur.
Ellerin,
Urganlarla ellerime baðlandýðý,
Sevðiyi avuçlarýnda sunduðun,
Küçük ellerin.
Aklýma getirmediðim baþka þeylerde var,
Atkýný boynuna dolamadýðýn,
Sýk sýk nezle olduðun.
Parfüm kullanmadýðýn,
Ruj sürmediðin.
Kuþlarý çocuklarý çok sevdiðin.
Aklýma getirmek istemiyorum biliyormusun.
Acýtýyor,
Sarsýyor da ondan.
Ve gülüþlerin,
Kahkaha dolu gülüþlerin,
Þýmarýklýðýn.
Ve benim her gece seni sevmelerim,
Bu gece gibi.
Gelmiþtin biliyorum,
Çünkü seni severken uyandým,
Ve kapý ardýna kadar açýktý........Þ.CyILMAZ.......04.08.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yılmaz/Şiir Baba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.