Tuzaklarla dolusun be Dünya Her bir kasir topragina ekmisler yalan tohumlari her biri ayri derinlikte ayir fakirlikte ve ayri zenginlikte
Atigin her adimda söyledigin her misrada baktigin her bakista ayri bir tuzak gizli
Sanki büyük bir Tarlasin mayin ile süslenmis Sanki ucsuz bucaksiz her adimda bir tuzak tatli kilmis insana onun adinda yasak
Insana sundugun en büyük Tuzak insanin kendisi degilmi Kendi tuzagini kendi kaziyor insandir gözü ac akillanmiyor sonunda tüm dünya benim olacak derken bir karis topraga ancak sigiyor... Nedense en büyük ibret Ölüm olsada Insanoglu ne untanmiyor nede akilanmiyor..... Sosyal Medyada Paylaşın:
Suphi Capaci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.