Bir maden ocaðýnýn tam ortasýnda Güneþ yasak bana Kucaðýmda efsunlu yalnýzlýðým Düþlerimde elma aðaçlarýný taþlayan çocukluðum Saçlarýma saklanmýþ güneþi yasakladýlar bana
Girdiðim en son vardiyada Üzerim betonla kapatýldýðýndan bu yana Güneþ yasak Gözlerinde bana gökyüzünü mü taþýyordun Irmaklarýn denizlere kavuþtuðu yeri Ellerinde solmuþ bir günebakan çiçeði
Yaþamýn temel çeliþkilerinin toplamýyým bugün Üzerine bindiðim gri yeleli at Üryanlýðýmý hatýrlatýyor Açlýða karþý duran asiliðim Þimdi ölüme ferman gibi
Tut, çýkar güneþe Elma aðaçlarýný taþlayan çocukluðumu Sesi öfkelenmiþ bir safak vakti
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sadık Aygül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.