Hani zaman durur ya sanki Aðaç yapraklarýný döker ya Yaðmur yaðar sessizce Rüzzgar ýslýk çalarak dolaþýr Fýsýldar þarkýlar söyler usulca Zaman nasýlda akýp gider Gece güdüzü gündüz geceyi Kovalarken Hüzünler mutluluða döner Dökülen göz yaþlarý diner Gönül sevinir mutludur Uzaklardan gelen bir ses Sebeptir bu mutluluða Annem ben fundayým Ýþte durmuþtu hayat Kýzmýn sesiydi bu ses Ýyiyim diyordu iyiyim annem Nasýl mutlu olmaz bu garip Nasýl sevinmez bu ana Rabbim þifalar eðle Tüm hastalara þifalar ver Fundamada kýzýmada Duydum ya sesini Gözüm görmesede Anladým iyi olduðunu Bu da yeter bana Tüm sevenlerine Geçmiþler olsun
Ayþe Karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYSE 09 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.