BİR GÜL BIRAKTIM YASTIĞINA
Oysa sen gülümsediðinde
Dudaðýnýn yarýsý benim dudaðým oluyordu
Bende gülümsüyordum
Sessiz harfler gibi
Acýlarým göðsümde susuyordu
Saçlarý rüzgardan dalgalanan bir çocuk gibi
Ellerimden tutuyordun
Cennet ile cehennem arasýnda
Gidip geliyordum
Ucu bucaðý olmayan bir dünyada
Nereye aktýðýný bilmeyen bir deniz gibi
Eþyalarýmý sýðdýrdýðým valizim kadar dardý
Hayatýma sýðdýrdýðým yaþama telaþým
Ben buna kader diyorum
Kader diyorum ama
Kaderim de sen varmýsýn bilmiyorum
Bildiðim tek þey
Sen uzaktan izlediðim tek yýldýzýmsýn
Dokunamadýðým
Ama her gece sinemde yatýrdýðým
Kalbimi sana verdim
Eðer senden önce gözlerimi yumarsam
Bu hayata
Kalbim senin hayatýn olsun
Tam sana geleceðim bir akþam üzeri
Yaðmura yakalanýyorum
Sýrýlsýklam ýslanýyorum
Aksilik bu ya
Ben sana ne zaman gelmek istesem
Elim ayaðým bir birine dolanýyor
Bir telaþ alýyor beni
Sonra buz gibi oluyorum
Soðuk bir mezar taþý gibi
Uzaktan seni seyrediyorum
Gökteki bir yýldýzý seyreder gibi
Sana birkere kalbim demiþtim
Üþüyüp yorgun düþtükçe ben
Kendimi sana sarýyorum
Kalbimle
Bir gül býraktým yastýðýna
Kurumasýn diye de gözyaþlarýmla suladým
Eðer bir gün kuruduðunu görürsen
Ben öldüm demektir
O gülü yastýðýnýn arasýna koyup
Baþýný o güle yaslýyarak uyu sevgilim
Saçlarýnýn kokusuyla ben üþümem
Mezartaþýnda uyurken
Ýbrahim Dalkýlýç
05/08/2014
00:50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.