-Þimdi zamanýdýr hayatýn kendine ait akýþýna gitmek, bu gidiþ gidenin kendine armaðanýdýr da Buna sebep en çok gideni anlamayandýr-
Uzatýnca ellerimi gökyüzünün derinliklerine dokunduðum düþlerimde orada bir anlamý olmalý -olmalý mutlaka- Düþüncesi ile yaþamýn
Hiç anlamadýðým senden Bir tutam umut renginden uzak artýk Tanýyamadýðým benden Hem soðuk Hem de karanlýk bu yerden Gidiyorum...
Paydasýnda geçen zamanýn altýna gizlediðim Ara sýralarýnda yalnýzlýðýn bükülerek Eðilerek Düþerek Ama Hep düþerek izlediðim -Özledim be- Günbegün özlediðim Zamansýz Tutuksuz Hep nöbette Dimdik ayakta uykusuz Aç Susuz Dur duraksýz Sonsuz sevdalara gidiyorum
Ne kýzgýn ne dargýn Ne de aþýkken sana...
Bülent Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.