KELEBEK ÖMRÜM*

sebepsiz gün ýþýklarýna el sallayýp duruyorum
ruhumun sýr kapýsýný cennet çocuklarýydý aralayan
kalbimin sur çeperini dikenli teller sarmalamýþtý
karanlýk kozalardan devrim sabahlarýna
özgürlüðe kaçýþtý benimki




kýsacýk zamana mülteciydi ,kelebek ömrüm
ne zaman gemiler kýyýlarýma vursa
akþamdan kalan ezgileri yolculukla meþgulum
cennet bahçesindeki aynalarda beni izledim
kim bu bendeki benler yabancým olmuþ
yüzler var yüzümde , kýrýk dökük anýlarýn
hüzün portreleri nicedir içimde bilmem neden?





çið düþmüþ -gülleri ýsýtýyor kalbimin yaralý kýyýlarý
güneþin ölgün ýþýklarýna aðlýyor üþüyen yaprak
çalýkkuþuna benzedim takýldý hayatým çalýlara
yaðýyor yaðmur nehir çýrpýnýp pýrpýrlanmasýn
kýyýsýndaki benler ben deyilim





çok uzaklardayým
birlikte yürümeyeceðiz bu yollarý
yýdýzlar boþluðuma kayar kararýr gecelerim
özlemler ayrýlýklar meskený olmus kýrýk kalbimin
bülbül "aþk-kýný ilan eder güle
gül -nazlý- gül umursamaz
sehersiz sabahlarda ölümü tercih eder bülbül
dikenler bülbülün kalbini kanatýr durur
bülbül gülden gelen dikenlere mutludur
parçasýdýr gülün..






4/8/2014

nur🌺



Sosyal Medyada Paylaşın: