BİZDE SEVMEK ESASTIR

Kalem tutmayý bilmez gönül, bir dile gelse
Düþman bildiðim kiþi çýkýp yanýma gelse
Kýlýç tutmak nedir, elim anca severdi
Güldüm| bizde vurmak deðil | sevmek | esastýr.

Sevgilim vardý bir zaman, yüzü gülerdi
Sýrma saçlý, selvi boylu, güzel mi güzeldi
Ama nihayet, o da beni ellere verdi
Hiç bitmeyecek sandýðým aþký, belki de azdý ...

Dama kaldýrdým sandýðým içinde tahtlarým vardý
Biri ailem, biri dostlarým, biri | onun | içindi
Gel gör ki, gönül sarayým için kefen biçildi
Aman bilmez yaram; yine sýzladý, azdý ...

Ah etmeyi bilmez gönül onu var saydý
Benden ayrý güldüðü demleri, ona kâr saydý
Beni býrakýp gittiði halde, yine yâr saydý
Keþke içinden çýkarýp ta onu, yere çalsaydý !

........ keþke sandala koyup onu, suya salsaydý
........ keþke ateþte yakýp onu, duman yapsaydý
........ yapamadý, çünkü bizde | sevmek | esastýr!
........ anlamazdý ama, bizde | sevmek | esastýr ...


Sosyal Medyada Paylaşın: