bu gece balýkçý kasabasýnýn
çamurlu sokaklarýnda uyudum koyun koyuna
karanlýðýn iç sýzlatan
günahkar göðsüne baþýmý yaslayýp
kan oturtup buz yeþili göz bebeklerime
iki damla ýslak yaþ iliþtirip
hiçliðimle ...
uyudum
sessizliðe gömülmüþ mezar taþlarýna yüz sürüp
üþümüþ bir avuç aminle sonsuzluðun sahibine sýðýndým da...
manasýz huruflarýn gölgesiyle þiirler yazdým
acým kanatýp týrnak týrnak yüzüme sahte sevinçler asarak
kasabalý
yüzü kirli çocuklar gibi þen lirik türküler söyledim
baðýra çaðýra
kumsala adýný kocaman harflerle yazarken...
koca çýnarýn gölgesine iliþip
pervasýz seviþlere hasret gecelere uzaktan bakýp da
acýlar
týrnaklarýný geçirmeden yüreðime aðlayabilirim
öpebilirim ölümün soðuk yüzünden
aþk dökülürken gecenin ayaza kesilmiþ münzevi haykýrýþýndan...
ayrýlýklar
hep hüzün saðnaðýna boðulur
aslýnda
her aþk ölüm kadar özgürdür öldüðün kadar
düþlerini derdest edip
gözlerini yumup uyuyabildiðin kadar özðürsün...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.