elveda kalemim
Bana göre deðildi geri dönmeler anladým.
Yitirdiðim duygularýmdý, þiirde aradýðým.
Kalemi ýrak eyleyiþime bir zamanlar,
Sebep ki unutamayýþlarým.
Dedim ya yitiklerime kavuþmanýn derdindeyken,
Umutlarýmýn,sevmelerimin,inanýþlarýmýn peþindeyken,
Þiirsizliðimde býraktýðýmýn kaçýþlarýndayken,
Kaçtýðýmý buldum kendimde gidenlerimi ararken.
Kaçýþlara yakýt bellediðim nefret mi?
Gözyaþlarýmda saklýymýþ,
Ýçimde bir yerlerde akýp gitmeyi dilemekteymiþ,
Kabul.
Gidebilirsin, iþte gök yüzü,
Bak, sýralanmýþ tüm maviler seni beklemekteymiþ.
Artýk özgürdü nefretim,
Lakin eskiye döndü yine aðlamaklý gözlerim.
Her aðlayýþýn mimarý hatýrlamalar,
Her hatýrlamanýn yýkýmý keþkeler,
Yeni deðil,olacaðý görüyor yine bu gözler,
Ben unutur gibi olacaðým sevmemelerimi,
Sen gibiden fazlasýyla göstereceksin deðmeyiþlerini.
Ben mi?
Muhtemelen yine nefret,
Senden deðil evvel zamaný unutan benden,
Ýþte bundan diyorum ki;
Hatýrlamamak içindir vedalar,
Elveda kalemim..
Yoksa yine ve yeniden öleceðim.
Ve kalem dedi ki;
Öldür gitsin þiiri,bir de sen öldür.
Ölümünden besleniyorsa,
Hiç durma.
Vur!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.