Bir de bakýyorum ki, Ýstanbul olmuþ gözlerim Bir sahil kahvesini gözlüyorlar Kuzguncuk kýyýlarýnda Bir çift martý oluveriyor ellerim Dalýyorlar Boðaz’ýn serin sularýna bir anda...
Bir de bakýyorum ki, Galata’da konaklýyorum sessizce Yalnýz ve huysuz bir ihtiyarým þimdi Pera sokaklarýnda Karaköy kaldýrýmlarýna sesleniyorum belki de Belki rýhtýmda bir gemiyim, yelkenler alabanda...
Kadýköy kýyýlarýnda buluyorum kendimi sonra Haydarpaþa’da bir kedi oluveriyorum direnen zulümlere Moda’da bir bardak demli çay sevdaya düþmüþ Sonra bir roman yazýyorum mehtabýn sýcacýk koynunda...
Bir de görüyorum ki Ýstanbul olmuþum ben Bir yaným Kýzkulesi, diðer yaným Yerebatan Gökyüzüm martý, topraðým derya Bir de bakýyorum ki Ýstanbul’um Þiir bu ya...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.