KORKULUK

dahaca seviþmemiþken karanlýkla aydýnlýk
þehir uykunun surlarýnda sessizce yatarken
bir aðustos sýcaðýndan firar eden o hasret damlasý
oynaþýrken dudaklarýnýn kývrýmýnda
olgun baþaklar çoktan çuvaldan zindanlarda
ekmeðin eziyetine beyaz bayraklar kaldýrýr
ve bir avuç su, ve bir kucak ateþ
aþka aç kursaklara cennet buðusu
korkuyla harmanlanmýþ bir heyacaný solur
aynalara benzimi mualif kýlan aþk korkusu
bütün yüzler senden bir parça taþýr
bütün nehirler gözbebeklerime hemþehriyken
sensizliði tanýmlamak zor
aðlama duvarýnda bir elçim yerim yok
beyazý solgun ihramýmý yýrtar kara sakallar
sensiz nere varsam çarmýha gererler beni
baþýma çan düþer, bileklerimi keser hilal
hiçbir kil tablete boyluboyunca sýðmamýþtýr aþk
afrikada açlýktan karným þiþer
afganistanda eziyettir, gün ýþýðýyla tenimin kavuþmasý
çinde hiçbir seviþme çoðaltamaz beni
titreyen yüreðimde sürgün bir rüzgar
usulca fýsýldar seni
bütün rakamlar düþman kesilir
sensizliðin orta yerinde
saatler, takvim ve yokluðun dili
neye teslim olur bilmem bu vakitlerde
görünmeyen zincirlerimin pas tuttuðu ruhum
hangi yöne baksam, yokluk, yoksulluk, yoksunluk
bu yüzden hiçbiryere kýpýrdayamam
dururken içimde öylece
sensizlikten oluþmuþ
varlýðýmýn varýna saplanmýþ bir korkuluk

ALÝ RIFAT ARKU
02/08/2014
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın: