Özlemek..

notalarýn yere düþme sesiydi esindiðimiz o rüzgar,
Bazen o rüzgar eþliðinde öyle özlersiniz ki, incinirsiniz,
incinirsiniz, nefes alamazsýnýz,
gözyaþý dökersiniz, baðýracak bir boþluk ararsýnýz, çýðlýk çýðlýða boðulursunuz.
Mesafeler herþeye engel, sevdiðinin kollarýna varamadýktan sonra özlem nasýl giderebilir ki?
özlem aðýr bir yüktür, içinde kömür yüklü bir vagon gibidir, siyahla dolu.
bir omuz ararsýnýz, bir þarký eþliðinde bütün acýsýný kusarsýnýz tutamadýðýnýz tüm özlemin, kalbinin derinliklerine kadar hissedersiniz o özlemi, o özlem hayatýnýz boyunca en aðýr yüklerden biri olur size, asla kurtulmak istemediðiniz.
Aþk’ý gerçekten yaþamak budur, herþeye raðmen, karþýnýzdakinin ne hissettiðini düþünmeden, sadece sevmek sonuna kadar, sonuna kadar özlemek, sadece gülümseyiþiyle mutlu olmak, acý sevmek denir buna.
Eðer aþýk iseniz gerçekten yaþýyorsanýz, acý aþk’týr.
Çünkü eðer aþýksan,
Sebepsizce aðlarsýn,
Meraklanýp biþey diyemeden bakarsýn öylece,
Bazen bir müzik çalar aðlayabilirsiniz,
Size binbir duyguyu hatýrlatan,
Gece yapýlan bir vapur yolculuðu gibi vurur kayanýza dalgalar sessizce,
Ve bir çifte göz gelir aklýnýza,
Bakmaya kýyamadýðýnýz,
Geçmiþtir,
Özlersiniz sadece,
Özlersiniz,
Ve özlersiniz..
Sosyal Medyada Paylaşın: